dag 6: Laatste volle dag in Abisko

Gisterenavond wederom het noorderlicht gezien. Er waren een hoop nieuwe mensen en ik had ze aangeboden dat ik ze zou laten weten als er wat te zien zou zijn. Terwijl ik de parameters in de gaten aan het houden was zag ik dat er rond 21:50 noorderlicht zou moeten zijn en zodoende had ik aangegeven dat iedereen op zijn laatst om 21:45 buiten moest zijn. Inderdaad was er iets te zien aan de noordwestelijke horizon. Het bevroren meer leek nu de beste plek, dus op naar het Torneträsk meer. Ondertussen wat foto’s gemaakt op weg er naartoe en bij het meer aangekomen een erg mooie foto gemaakt met op de voorgrond een boot. Later op het meer hebben we nog wat foto’s gemaakt van het oplevende noorderlicht en eindelijk een foto met mezelf onder het noorderlicht. Ik wilde graag zo’n foto hebben deze week. De show duurde tot ongeveer 0:00. Dus weer bijtijds naar bed.

Ik had dit keer een handdoek voor mijn gezichtszijde van het bed gehangen en daardoor kon ik vanochtend goed blijven liggen. Ondanks de heftig snurkende Fransman :p. Rustig begonnen aan het ontbijt. Daar heb ik wat mensen mijn kruidkoek laten proeven. Vooral de Fransman was erg enthousiast. Na het ontbijt gaf het koppel uit Zuid-Afrika aan te gaan cross country skieën en of ik het leuk vond om mee te gaan. Aghja ik kan het allicht proberen. Nou … I suck at it. Ik denk dat ik meer dan 10 keer gevallen/weggegleden ben. Zolang ik rechtdoor kon gaan ging het goed, maar zodra ik een bocht moest nemen of naar beneden moest ging het vaak fout. Wie heeft dit verzonnen? Na 0,5 km vond ik het genoeg en ben ik vallend en skieën teruggegaan. Laat mij maar hiken. Dat gaat namelijk sneller. Dat heb ik daarna dus ook gedaan. Nog een ander uitzichtspunt genaamd Stornabben (Spreek uit: Stornaben). Het was een hike door wat diepere sneeuw omhoog, dus dat was redelijk zwaar, maar het uitzicht was fantastisch. Dus dat was wel een beloning.

Na de lunch ben ik nog een laatste hike gaan maken samen met Mariana. Het waren haar laatste uurtjes. Dus besloten we een klein rondje in het nationaal park te doen, zodat ze op tijd terug zou zijn voor haar reis terug naar Stockholm. 17 uur met de trein! Ik ben blij dat ik maandag mag vliegen. Uiteindelijk heb ik haar uitgezwaaid bij de trein en zo was weer een bekende weg. Morgen ben ik degene die de groep gaat verlaten. Een raar gevoel, want ik voel me hier zo thuis.

Toen ik terugkwam van het treinstation ben ik alvast het een en ander wezen inpakken, daarna wat gaan eten en uiteindelijk voor de laatste keer de sauna in. Met zn allen naar buiten de sneeuw in. Raymond wilde graag een foto van enkele mensen in de sneeuw die net uit de sauna kwamen. Alleen van de achterkant. Voor de privacy. Leuk idee, zo in de sneeuw. Wel erg koud voor de voetjes. Hierna hebben we nog even met ons saunagezelschap in de gemeenschappelijke keuken zitten kletsen, terwijl ik dit verhaaltje aan het typen was. Dit wordt mijn laatste nacht in Abisko en ik ga vannacht toch proberen het noorderlicht nog een keertje te zien. Mijn wekker gaat rond 3:00. Ik hoop dat dat goed gaat door het vooruitzetten van de klok. We gaan het wel zien. Voor nu voor de laatste keer tot ziens vanuit Abisko en tot morgen in Kiruna.