dag 5: Hiken door de Zweedse wildernis

Weer een wat langer verhaaltje vandaag door het noorderlichtgebeuren van gisterenavond.

Gisterenavond leek met een volledig heldere avond een geweldige avond te worden voor het noorderlicht. Ook de zonnewind was nog erg snel. Dus allemaal gunstig. Helaas was het magneetveld van de aarde al de hele dag de zonnewinddeeltjes aan het afstoten. Samen met Mike de gehele avond in de gaten gehouden of dit magneetveld eindelijk wat zou aantrekken, maar dit gebeurde niet. Andere mensen gingen allemaal naar buiten, maar wij wisten dat dit geen zin had. Het enige dat we konden doen was de live webcam in de gaten houden. Daar zagen we op een gegeven moment 2 frames met een goed zichtbare groene kleur. Mike ging naar buiten voor een testshot en hij kreeg wat groens op de camera. We zagen ook echt iets ontstaan in het noordwesten en besloten z.s.m. naar een donkere plek te lopen. Terwijl we daar naartoe liepen kwam er een grote groep van het hostel net terug. Ik weet niet waarom ze ons niet volgden ookal hadden we gezegd dat er iets aan het opbouwen was. Nouja, dan niet hè. We stelden onze statieven op en maakte een paar foto’s. Opeens begon er iets fels op te komen in het noorden en werden we ongeveer 10-20 minuten verwend met 2 mooie banen. Snel daarna trok het weer weg en was het klaar voor deze avond. Maarja een keertje om 0:00 naar bed i.p.v. 02:00/03:00 is ook wel lekker. Misschien kon ik dan vannacht een beetje slapen.

En zo geschiedde. Ongeveer 7 uurtjes geslapen. Geen hondengejank vanochtend. Dat scheelt :p. Mike moest vandaag helaas terug naar Zuid-Korea. Dus daar heb ik afscheid van genomen. Ook mijn andere kamergenoten vertrokken. Later zou blijken dat de kamer gauw weer volzat.

Vandaag zou het tot ongeveer 14:00 zonnig zijn, dus een mooie dag om de Zweedse wildernis in te duiken vandaag. Ik had de eigenaar Thomas laatst over een plek horen praten die hij erg mooi vond. Dit was ergens richting Lapporten. Dus ik ben naar de receptie gegaan en heb hem gevraagd hoe ik ongeveer moest lopen, aangezien in de winter de routes niet bewegwijzerd zijn. Het was vooral sneeuwscootersporen volgen. Met de instructies van Thomas ging ik op pad en ik kwam al gauw op plekken met prachtig uitzicht op Lapporten en over het Torneträsk meer. Hoe verder ik ging, hoe hoger ik kwam en hoe mooier het uitzicht werd. Alsook met de aurora zag ik later dat de foto’s niet weergeven wat ik zag. Erg jammer. Uiteindelijk kwam ik bij een rotsformatie uit en als ik naar het pad verderop keek leek deze alleen maar weg te lopen van Lapporten, terwijl Thomas had gezegd dat ik vooral richting daar moest lopen. Voor mij was dit een punt dat ik prachtig uitzicht had en zodoende vond ik het wel mooi. Terug naar Abisko. Toen ik weer in mijn hostelkamertje was kwam ik Thomas toevallig tegen. Deze bevestigde dat hetgeen ik gefotografeerd had niet datgene was wat hij bedoelde, maar de uizichten zagen er desalniettemin mooi uit. Daar waren we het allebei over eens.

Toen was het tijd om te lunchen en rond 13:00 kijken of er al nieuwe kamergenoten zouden komen. Toen ik op het punt stond om weer naar buiten te gaan, om de laatste zonnestralen mee te pikken van vandaag, kwamen er twee Fransen binnen. Deze had ik al eerder gezien, want die sliepen gisteren nog beneden. Ook was er een Aziatisch meisje die zich af vroeg of de deur ook af te sluiten was. Nee dus, maar het is hier dusdanig veilig dat je alle spullen gewoon op je bed kan laten liggen en uren later ziet het er nog hetzelfde uit. Dit stelde haar wel gerust. Wat mij verder opvalt na het ontmoeten van zoveel nationaliteiten is dat de Aziaten veel geslotener zijn. Ze zitten vaak te eten op hun kamer en komen absoluut niet in de sauna. Raymond (zelf Maleisisch) gaf dit ook aan, maar dat hij door hier te werken erg veranderd was. Hij vroeg zich af hoe ik zo gemakkelijk met andere mensen om kon gaan. Nadat ik uitgelegd had wat voor werk ik deed, begreep hij het opeens.

Dus de laatste zonnestralen nog meepikken. Ik had gehoord dat er bij het Abisko Turist station een klein souvenirwinkeltje zat en aangezien ik Denice een husky had beloofd besloot ik om daar eens te gaan kijken. Weer 6 km erbij vandaag. Ze hadden er wel een huskyknuffel, maar deze had niets aan zich dat ook maar aangaf dat hij uit Zweden komt. Ik had elders al een beestje gezien die dit wel had dus dat gaat hem denk ik worden. Ik heb ook voor mezelf nog geen vlaggetje gevonden van Zweden. Ook niet echt gezien trouwens. Misschien zondag in Kiruna? Op de terugweg nog langs de winkel met drinken, snoep en chips gelopen om weer eens wat anders te drinken dan water en omdat het weekend was, had ik recht op chippies, vond ik :p

Terug in het hostel wilde ik aan dit verhaaltje beginnen toen er nog twee nieuwe kamergenoten bij kwamen. Dit waren Nieuw-Zeelanders, maar woonden momenteel in Southhampton, Engeland. Zij waren met nieuwjaar in Amsterdam geweest en hadden zich verwonderd over dat iedereen vuurwerk af mag steken overal op straat. Ook zeiden ze dat ze naar de “Zaansi Skans” waren geweest. Toen de Fransman wat hoorde over molens zei hij gelijk dat hij die ook een keertje wilde zien. Dus maar gezegd dat hij kon kiezen uit de Zaanse schans of Kinderdijk (ofwel, Amsterdam of Rotterdam). Ik heb uiteraard de laatste aangeraden :p. De Nieuw-Zeelandse vroeg zich af of er een waarschuwing gegeven wordt als er aurora zichtbaar is, maar ik gaf aan dat dat niet zo was, maar dat ik dat wel voor hun kon doen. Daar waren ze mij dankbaar voor. Ik ben al de hele week voor noorderlichtgids aan het spelen, dus geen probleem. Daarop besloten ze naar buiten te gaan om de omgeving te verkennen, De Fransen gingen slapen en ik probeerde te facetimen met Denice, maar de verbinding is niet heel geweldig hier, dus dat was weer erg haperend allemaal. Nouja we hebben elkaar toch weer even gesproken. Jeej, maandag zie ik haar weer.

Vanavond ga ik nog eten, weer even de sauna in en ik heb met Raymon afgesproken om naar een plek te gaan die ik vandaag tijdens een hike tegenkwam. Hier was hij het mee eens. Waarschijnlijk gaan er een x aantal mensen mee, waaronder Mariana, voor wie het de laatste nacht is om het te zien. Tot morgen, en een fijne avond. BTW, nu ik dit verhaaltje aan het tikken ben, zijn de honden weer erg onrustig :p