dag 3: Torneträsk meer

22 maart 2017 - Abisko, Zweden

Vannacht rond half 2 kwamen we terug in het hostel en iedereen was helemaal enthousiast over het zojuist waargenomen schouwspel. Sommige mooie foto’s kwamen voorbij en ik dacht: “wraaaahhh ***statief!” Maarja dat waren zorgen voor later. Eerst maar eens slapen. Ik voelde mij erg moe dus dat moest geen probleem zijn. Toch wel. Nieuwe omgeving met bijbehorende geluiden en licht, het was superwarm in de kamer en ik was nog steeds in een hoge adrenaline van het zojuist aanschouwde spektakel. Ergens ben ik toch in slaap gevallen, om later rond 6:00 weer wakker te worden van het invallende licht. Ik heb nog geprobeerd verder te slapen met iets over mijn ogen, maar dat lukte niet echt meer. Het zijn helaas ook niet de lekkerste bedden, maar wat kun je verwachten van een hostel? Het is immers geen hotel. Hoe dan ook zal ik wat dat betreft blij zijn als ik weer in mijn eigen bedje lig. Maar zover is het gelukkig nog niet, wat betreft een heleboel andere dingen.

Na wat facebooken en whatsappen met deze of gene ben ik gaan ontbijten. Ik werd al snel vergezeld door een internationaal gezelschap uit Frankrijk, Zweden, Argentinië en Amerika. De gast uit Argentinië had een soort thee, genaamd Mate (spreek uit: matee). Dit is een potje vol stukje van de mateplant en daar wordt warm water overheen gegoten. In dit potje zit ook een soort van pijpje waarmee je het nat dan opzuigt. Smaakte naar groen thee, maar dan een stuk sterker. Ergens wel lekker. En tijdens het uitwisselen van de plannen voor de komende dagen en de cliche’s over elkaars afkomst kwam er nog vaak een hervulling van het water. Als een soort vredespijp :p

Na het ontbijt ging ik eerst maar eens kijken of er wat mogelijk was betreffende mijn statief. Ik ga er vanuit dat ik deze week nog vaker wat ga zien en zodoende wil ik ook wel met een paar mooie foto’s naar huis. Ookal is het natuurlijk het mooist om het direct zelf mee te maken. Dus op goed geluk naar de receptie. Hier zat de eigenaar die zichzelf voorstelde als Thomas. Hij ging gelijk opzoek naar iets en kwam terug met gorilla glue o.i.d. Dit 2x geprobeerd en gedurende 5 min op elkaar gedrukt en het wilde niet hechten. Hij gaf aan dat er om 11:00 een medewerker kwam van wie ik misschien een statief kon lenen. Toen deze man (genaamd Raymond) kwam gaf hij aan dat dat geen probleem is en dat ik het de rest van mijn verblijf mag gebruiken. TOP!. Met Raymond een tijdje in gesprek geweest over mooie noorderlichtplaatsen en hij gaf aan eens te gaan kijken op een eilandje in het bevroren meer, omdat je een prachtzicht hebt op de poort naar Lapland, genaamd lapporten en op de bergen daaromheen. Een mooie voorgrond voor foto’s.

In de middag besloot ik samen met een kamergenoot genaamd Mike uit Amerika, maar wonend in Zuid-Korea, dit eiland op te gaan zoeken. Terwijl we dichterbij het eiland kwamen en af en toe eens terugkeken bleek het uitzicht op de Zweedse bergketen steeds mooier te worden. Ook verbaasden we ons over de dikte van het ijs en het aantal dichtgevroren scheuren en luchtbelletjes. Soms was het ijs zo schoon dat je de bodem van het meer kon zien. Vooral door de scheuren zag je hoe dik het ijs wel niet is. Daar gaat iemand van 60 kg niet doorheen zakken ;). Als alles naar wens verloopt zal dit vannacht onze plek worden. Zo zijn we zo’n 1,5 à 2 uur weggeweest en we hadden beide zoiets van: beter uitrusten nu, zodat we vanavond weer energie hebben. Dus terug naar de kamer een beetje uitgerust en een powernapje gedaan. Hierna ben ik ff gaan douchen om vervolgens weer samen met Mariana te eten, want er waren nog spullen over van gisteren en weggooien is zonde. Ik denk dat ik mijn zakjes pasta in het weekend ook maar als lunch ga eten :p

Om de avond af te sluiten ben ik met Raymond, Mariana en een zooi Fransen de sauna in geweest. Opwarmen en als je warm genoeg was snel naar buiten om door de sneeuw te rollen en weer naar buiten. Dit voelde al beter dan toentertijd in Finland. Ok daar was het ook zo’n 25 graden kouder. Uiteindelijk dit verhaaltje getypt en nu ga ik naar bed een paar uurtjes (proberen te) slapen om vannacht weer klaar te staan, met werkend statief en een zeer hoge zonnewind om hopelijk weer net zulke mooie dingen te zien als afgelopen avond/nacht. Weltrusten en tot morgen.

1 Reactie

  1. Jac en Annie:
    23 maart 2017
    Wat aardige mensen, dat je hun statief kan (Leenen) ;)
    Kunnen wij genieten van jou mooie foto's